MuRaTCaN

yalanlar olmasın, beklemem fazla kifayet
ben durursam şeytan durmaz, olmaz hiç adalet
dünyayı değiştireceğimize hiç inancın yok mu?
insan dediğin, bir çuval etten mi ibaret?
direndim, yenildim, ama kaybettim diyemem
eksiklik hayatta değil, zihinlerimizin içinde
üzüldüm, ama nefrete sebep değil bu, küsemem
saygına ihtiyacım yok, tüm dostlarım benimle
küllerimize bile garezi var zâlimin
yaka yaka bitiremedi adını âlimin
gün doğmadı, ama doğar elbet
bu geceki hikâyesi uzun olur hâlimin
her an çok şeyin farkında olamayabilirim
bu şarkının bu yarısını yazarken bile ayık değilim
sevmeyi sevmek bazen insanı sevmekten iyi oldu
birine bir gönül verdim, o alınca iş bozuldu
direndin, yenildin, kaybettin her seferinde
bırak beni, ben kazanayım bu kez, hepimizin yerine
küllerimize bile garezi var zâlimin
yaka yaka bitiremedi adını âlimin
gün doğmadı, ama doğar elbet
bu geceki hikâyesi uzun olur hâlimin

Gittin beni de götürdün
Anlamadım nasıl öldürdün
Sen gideli heryer karanlık
Önce yakıp sonra söndürdün
Herşey senle başladı
Senle döküldü gözyaşlarım ama
Sildim, adını sanını kokunu tadını
Gözünün elasını başımın belasını
Sildim Günah benden gitti
Kalsam yerim dar
Gitsem yolum uzak
Sevsem sonu mu var
Bu acı bana uyar

Bir gün dönüp bakınca düşler
İçmiş olursa yudum yudum yudum yıllarını
Ağla, ağla Firuze ağla
Anlat bir zaman ne dayanılmaz güzellikte olduğunu
Kıskanır rengini baharda yeşiller
Sevda büyüsü gibisin sen Firuze
Sen nazlı bir çiçek, bir orman kuytusu
Üzüm buğusu gibisin sen Firuze
Kıskanır rengini baharda yeşiller
Sevda büyüsü gibisin sen Firuze
Sen nazlı bir çiçek, bir orman kuytusu
Üzüm buğusu gibisin sen Firuze
Duru bir su gibi, bazen volkan gibi
Bazen bir deli rüzgar gibi
Gözlerinde telaş, yıllar sence yavaş
Acelen ne bekle Firuze

Daha senden gayrı aşık mı yoktur
Nedir bu telaşın vay deli gönül
Hele düşün devr-i ademden beri
Neler gelmiş geçmiş say deli gönül

Şu fani dünyadan dostum umudunu üz
İnanmazsan var kitaba yüz be yüz
Evin mezaristan malın bir top bez
Daha doymadınsa doy deli gönül

Günde bir yol duman çöker serime
Elim ermez gidem kisb-i karıma
Kendi bildiğine doğrudur deme
Var iki kamile sor deli gönül

Gördüm iki kişi mezar eşiyor
Gam gasavet gelmiş boydan aşıyor
Çok yaşayan yüze kadar yaşıyor
Gel de bu rüyayı yor deli gönül

Mevlam kanat vermiş dostum uçamıyorsun
Bu nefsin elinden kaçamıyorsun
Ruhsati dünyadan geçemiyorsun
Topraklar başına vay deli gönül

Ruhumu kilitlemiş
Gidemem başkasına, bu son olsun
Git gide paslanmış kalbim
Derdime derman olamazsın

Kapkara bir geçmiş
Yanlışlara boğdun, silemezsin
Üstüne yaşlanmış, darlanmışım hem
Bu saatten sonra

Yağsan dursan yağmurum olsan da
Islanmam çok geç
Vursan kırsan bi’ savaş açsan da
Dönüşüm zor sen seç

Mutluyum aslında
Yalnız başıma
Kırdım zincirleri yekten

Nerelere baksam
Yok bulamam bi’ heves
Boş çekmeceler hep

Mutluyum aslında
Yalnız başıma
Kırdım zincirleri yekten

Nerelere baksam
Yok bulamam bi’ heves
Boş çekmeceler hep

Hiç kayıp değil bunu biliyorum
Ben boşa zaman harcamadım
Hiç ayıp değil seni seviyorum
Kimseden bunu saklamadım
Anılar kovalar peşimi usanmadan
Yakalar yaralar zaman zaman
O zaman kanayan yaralar acı verir
Canım eğer ağlamasam
Aylar var bir başıma
Değmeyin gözyaşıma
Kayboldum bir başıma gel
Sen hala orda mısın ?
Karda mı kışta mısın ?
Dön gel de ağlamasın
Yüreğim, İki gözüm