Bir Yolda Yürümek Benimle..

Elimi tutmak zordur benim!… Bir de, bir yolda yürümek benimle… Ben yolda yürürken biraz karanlığı severim. Sonra bir de, dar, zor ve gizemli yolları.. Aydınlığıma güvenirim hep. Cesaretim açar bana tüm kapıları. Yolda yürürken ben yokuşu seçerim. İnişin hoyrat heyecanını yaşamak için.. Ayaklarıma güvenirim en çok. Sağlam basarım ki, toprak titresin. Ben yolda yürürken yalpalamam meselâ; Dik dururum, eğilmem zor anlarda.. Hedefe bakarım sadece; Gözüm bakmaz, kıyıda, köşede var olana. Yolda yürürken ben bazen türkü söylerim. Bazen de bir şiir dolanır dilime.. Sesim güzel olduğundan değil hani; Sevgi kelimelerini de biliyorum diye… Ben yolda yürürken utanmam hiç. Yüzümden gözümden bedenimden.. Yüreğimle atarım ayaklarımı. Kalbimin ritmi çizer yol haritamı. Yolda yürürken ben arada önüme bakarım. Basacağım taşı seçerim meselâ.. Düzgün ve sağlam olsun isterim. Düşürür beni yerine oturmamışsa sonra. Ben yolda yürürken yalnız değilsem, Bilin ki, o kişiyi ben seçerim.. Nereye gittiğim kadar, nasıl gittiğime, Ve kiminle gittiğime de önem veririm.. Elimi tutmak zordur benim! Bir de, bir yolda yürümek benimle..

Bu yazı Genel kategorisine gönderilmiş ve , ile etiketlenmiş. Kalıcı bağlantıyı yer imlerinize ekleyin.

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir